Zo, donderdag. Er zit al weer bijna een week hard werken op. Een paar dagen op kantoor overleg gehad, veel gereisd. De was gestreken en stof gezogen. Even op de bank zitten om het laatste(!) stukje te schrijven. Wat was ook al weer de 7e hoofdzonde? Oh ja, luiheid…
Nou, dat wordt lastig. Ik zou willen dat ik wat luier kon zijn. Gewoon lekker een avond op de bank zitten niksen of zo. Maar nee, dan moet er nog weer even… (een stukje geschreven worden, of…). Dus lui, nee, ik herken het niet bij mezelf. Maar in deze serie heb ik geleerd even iets verder te kijken en dan alleen naar het woord zelf.
Wat is de kern van deze zonde? Ergens lees ik dat luiheid samengaat met lauwheid. Dat roept het beeld op van de brief aan Laodicea, uit Openbaringen. God waarschuwt deze gemeente dat ze lauw zijn. In mijn bijbel (HSV) wordt dat uitgelegd met de uitdrukking ‘de pit is eruit’. Dit gaat over hun ijver om God te dienen en Zijn liefde en genade uit te delen.
Oeps. Luiheid gaat niet over zomaar een beetje lamlendig niets doen. Nee, het gaat over je relatie met God. Mijn relatie met God…! En als ik dan heel eerlijk ben en terugkijk op deze week, dan was ik eigenlijk te druk om me bezig te houden met God en Zijn Koninkrijk.
Druk zijn, hard werken, je nuttig maken. Het blijken zomaar listige manieren van de duivel te zijn om ervoor te zorgen dat ik mij niet op God richt. Dat ik lui ben met bidden, omdat ik snel weg moet naar de trein. Of korter bijbel lees, omdat ik straks nog even een paar mailtjes moet beantwoorden. Dat ik dat vervelende gesprek in de nacht blijf herkauwen, in plaats van dat ik het bij God breng en rustig kan slapen. Dat ik geen tijd neem voor de nood van die ander, omdat ik moet hollen naar een overleg. Mijn leven lijkt doordrenkt van luiheid om God vooral niet te willen betrekken op en bij mijn leven.
Ik kijk weer op naar het kruis. God vergeef mij mijn luiheid. Vergeef mij dat ik U als laagste prioriteit in mijn leven heb. Wat een liefde en genade is het te weten dat U ervoor koos om te sterven, omdat U mij als hoogste prioriteit had!
Groet
Brenda
(PS: deze column geeft mijzelf ook weer even nieuw zicht op de vraag waarom het mij nou niet lukt om gewoon even tijd vrij te maken voor het knutselen met zo’n steen.)